๑.๔) คนพวกหนึ่งเห็นดงเป็นบ้าน เห็นเมืองเป็นป่าเห็นท่าน้ำเป็นด้าวด่านเสือคืออะไร
คนที่เห็นป่าไม้เป็นเหมือนบ้านนั้นได้แก่นักบวชผู้ชอบบำเพ็ญธรรมกัมมัฏฐาน ผู้เห็นเมืองเป็นป่านั้นคือ ตามบ้านเมืองย่อมครึกโครมไปด้วยเสียงคนและสัตว์หาความสงัดไม่ได้ส่วนผู้เห็นท่าน้ำเหมือนทางเสือนั้นคือ คนที่มาในระหว่างท่าน้ำย่อมต้องการน้ำจะมีทั้งหญิงและชายมาในที่นั้นย่อมเหมาะสมสำหรับการสังวรอินทรีย์เพราะรูปของสตรีเป็นมลทินของพรหมจรรย์ เป็นต้น
๑.๕) คติธรรมสอนใจ71
ชาติที่เป็นใหญ่เจ้า อย่าเบียดคนทุกข์ เจ้าเฮย
ให้ค่อย กุณาฝูง ไพร่เมืองคนไฮ้
เห็นว่า เป็นใหญ่แล้ว ใจผอกอธรรม
ไผบ่ พ่นเพียงตัว เมื่อมีกำลังกล้า
เป็นเจ้า ให้ฮักไพร่ทั้งหลาย
เป็นนายคน ให้ฮักสหายและหมู่
เป็นกวน ให้อักลูกบ้าน
คันซิต้าน ให้ค่อยเพียรจา
๑.๕.๑) คำสอนที่เป็นปริศนาธรรมของเสียวสวาสดิ์
นกอีเอี้ยง กินหมากโพธิไฮ
แซวแซวเสียง บ่มีตัวฮ้อง
แซวแซวฮ้อง ตัวเดียวหมดหมู่
(หมายถึงหมู่ประชาชนจำนวนมากมายแต่หาคนที่ดีไม่ได้ ส่วนวรรคที่สามนั้นหมายถึงคนเดียวทำดีอยู่ผู้เดียวแต่คนจำนวนมากไม่ทำความดีหรืออาจทำความชั่วไปหมดทุกคน) และสอนไว้ว่า ถ้าทำตนให้แปลกออกไปจากสังคม ก็ย่อมจะถูกคนส่วนใหญ่ตำหนิก็ได้หรือกล่าวในเชิงอุปมาอุปไมยเพื่อให้เกิดความคิดที่รอบครอบเช่น
สิบชิ้น บ่หอนท่อโตปลา
สิบลุงอาว์ บ่ปานพ่อแลแม่
สิบเฒ่าแก่ บ่ปานผัวและเมีย
เก้าเมียสิบเมีย บ่ห่อนท่อพี่และน้อง
เก้าห้องสิบห้อง บ่ท่อโคตรเชื้อวงวาน
เก้าทานสิบทาน บ่ท่อทานให้สังฆะเจ้า
สิบปากเว้า บ่ท่อตาเห็น
สิบตาเห็น บ่ท่อมือคลำ
เก้ากำสิบกำ บ่ท่อกำแก้ว
สุดยอดแล้ว คือพ่อแม่ครูอาจารย์
๑.๕.๒) สอนเรื่องบาป-บุญ นรก-สวรรค์ นับว่าเป็นความเชื่อที่สำคัญและมีอิทธิพลต่อวิถีชีวิตของชาวอีสานมากที่สุด และดูเหมือนว่าจะเป็นจุดเด่นของวรรณกรรมเรื่องนี้ ซึ่งจะชี้ให้เห็นว่าใครทำกรรมอย่างไรก็จะได้รับผลกรรมอย่างนั้น เช่น
บ่มีใผหนีได้ เวรังหากเทียมอยู่
เวรมาฮอดแล้ว ซิไปเว้นที่ใด
บ่มีใผเถียงได้ เวรังหากเป็นใหญ่
เวรตายวายเกิดขึ้น หนีเว้นหลีกบ่เป็น
มันก็ ตายไปตกอเวจี อยู่นานในหม้อ
นาฮกไหม้ ทั้งคิงจมอยู่
ทนทุกข์ฮ้อน แถมซ้ำเวทนา
เจ้าก็ ฮักษาศีลไว้ ผองซีวังเท้าชั่ว
คันว่า บรมิ่งเมี้ยน เมือฟ้าสู่สวรรค์
๑.๖ สอนให้เคารพพระรัตนตรัย คือพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ดังคำกลอนดังนี้คือ
อันหนึ่งคำผู้เฒ่า เว้าแต่โบราณ
เชือกสามวาล่ามช้าง อ้างโอดว่าโตดี
ท่านหาอุปมาแก้ว สามประการคือเชือก
ช้างเปรียบได้ โดยด้ามดั่งชี
คือว่าสมณาสเจ้า ฮักษาฮีตครองสงฆ์
ทรงสิกขา หมั่นเพียรระวังล้อม
บ่ได้สำหาวกล้า วาจาอวดอ่ง
คันว่าหลงเม่ามั่ว เสียเป้เมื่อลุน
ปุนดั่งสัตว์สิ่งเชื้อ ชื่อว่าจินาย
จาความหาญ ซิรบเล็วชนช้าง
บาดห่ากุญชโรได้ ยอยังตีนเหยียม
มันก็มรณ์มิ่งเมี้ยน มีได้ยียยาม72
๑.๗) สั่งสอนให้เมาในยศศักดิ์
เมื่อได้เป็นผู้ใหญ่มีบริวารห้อมล้อมสมบูรณ์ด้วยข้าวของเงินทอง อย่างได้พูดจาโอหัง ให้รู้จักผ่อนหนักเป็นเบา และให้รู้จักแบ่งปันความสิ่งของให้แก่ลูกน้องและบริวารอื่นๆด้วย เวลาเกิดภัยอันตรายมาบริวารจักได้ช่วยกันป้องภัยให้ ดังคำกลอนว่า
คันว่าเฮาหากได้ ทรงอาจเป็นขุน
มวลทาสา แห่แหนหลังหน้า
อย่าได้วาจาเว้า ยอโตโอ้อ่ง
พลไพร่พร้อม เมืองบ้านจึ่งบาน
ยามเมื่อเฮาหากได้ ผ้าผ่อนแพรพรรณ
โภชนังมี พร่ำมวลเงินใช้
จ่งได้ปุนปันให้ ทาสาน้องพี่
แลเหล่ามิตรพวกพ้อง สหาแก้วแก่นเกลอ
ยามเมื่อต้อง ภัยเภทอันตราย
ทั้งมวลจัก ช่วยปองปุนป้อง
เทียมดั่งเฮือนเฮาสร้าง หลังสูงกว้างใหญ่
ยังเอาเสาแก่นไม้ มาล้อมแวดวัง72
๑.๘) สั่งสอนให้รู้จักการช่วยเหลือกัน
การพึ่งพาอาศัยกันไม่ว่าชายหรือหญิง ไพร่ผู้ดีมีหรือจนต่างต้องพึ่งพาอาศัยกันและกัน คนมีก็ช่วยเหลือคนจนด้วยการแบ่งปัน ผู้ใหญ่ก็ช่วยเหลือเด็กด้วยการคุ้มครองป้องกัน ท่านอุปมาไว้เหมือนดังน้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า ดังคำกลอนดังนี้คือ
มวงพี่น้อง ต้องเพิ่งพากัน
คราวเป็นตาย ช่วยกันปองป้าน
ยามมีให้ ปุนปันแจกแบ่ง
คราวทุกข์ใฮ้ ปุนป้องช่วยปอง
เทียมดังดงป่าไม้ ได้เพิ่งยังเสือ
คนบ่ไปฟังตัด คอบเสือเขาย้าน
เสือก็อาศัยไม้ ในดงคอนป่า
ฝูงหมู่คนบ่ฆ่า เสือได้คอบดง73
๑.๙) สั่งสอนให้มองเห็นโทษภัยของการพนัน
ใผผู้มัวเมาเล่น เบี้ยโบกเบอร์หวย
ฮุกสะกากับ คว่างคีตีฆ้อน
สุราเหล้า ญิงเกกางกาด
หมกมอกมั้ว เฮือนย้าวบ่ลำเพอ
แม้นจักมีคู่ซ้อน ผัวมิ่งเมียแพง
บุตราตน ฮักหอมทอมเลี้ยง
ก็เล่าไลวางเว้น ปะไปดายเปล่า
ลางผู้เททอดให้ ขายได้ลูกเมีย
แม้นว่าเป็นเจ้าช้าง ม้ามิ่งวัวควาย
เงินคำของ โกฏิกือแสนตื้อ
ครันว่าการพนันเข้า สิงใจจงจอด
ลอนท่อมุดมอดเมี้ยน จิบหายแท้เที่ยงจริงฯ
๑.๑๐) สั่งสอนให้รู้จักทำงานอย่ารอคอยโชควาสนา
ความมั่งมีหรือยากจนนั้น ความรวยหรือจนนั้นเป็นของกลางๆไม่เป็นของใครโดยตรงอยู่ที่ว่าใครจะนำเอาโอกาสนั้นๆมาเป็นประโยชน์ให้แก่ตนเอง ดังคำกลอนดังนี้คือ
อันหนึ่งครั้นอยู่บ้าน หรือถิ่นแดนใด
ครั้นเฮาทำความดี โชคชัยมีหั้น
ครั้นเฮาหนีจากบ้าน ไปเนาในอื่น
ครั้นเฮาฮีบก่อสร้าง ชัยนั้นแล่นเถิง
ส่วนว่าคนขี้คร้าน แม้นอยู่ในใด
เถิงจักนอนกองเงิน ช่างตามคำแล้ว
มื้อหนึ่งเขาจักต้อง หากินดอมไก่
แลเล่านอนสาดเหี้ยน เม็นน้อยไต่ตอม