สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า “ผู้หญิง”

สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า “ผู้หญิง”

สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า “ผู้หญิง”

พระเจ้าได้สร้างสิ่งมีชีวิตที่มีค่าให้กับโลกใบนี้มากมาย พระเจ้าได้สร้างสิ่งมีชีวิตซึ่งจะถูกเรียกว่าผู้หญิงมานานถึง 6 วันแล้ว เทวดาได้ผ่านมาพบจึงได้พูดว่า
เทวดา : “ทำไมท่านถึงใช้เวลากับสิ่งนี้นานเหลือเกิน”
พระเจ้า : “ท่านเทวดา ท่านได้รับทราบถึงคุณสมบัติและรูปลักษณะทั้งหมดของเธอที่ข้าต้องการสร้าง ขึ้นมาหรือไม่ ? เธอต้องมีส่วนประกอบกว่า 200 ชิ้นที่ต้องขยับเขยื้อนได้ ซึ่งทุกชิ้นต้องสามารถเปลี่ยนทดแทนได้ เธอต้องสามารถทำอาหารได้ทุกชนิด เธอต้องสามารถอุ้มเด็กๆ ได้ครั้งละหลายๆคน เธอต้องมีโอบกอดที่สามารถรักษาเยียวยาได้ ตั้งแต่ความเจ็บปวดของรอยฟกช้ำที่หัวเข่าถึงแม้แต่หัวใจที่แตกสลาย เธอต้องสามารถทำทั้งหมดนี้ได้ด้วยเพียงสองมือของเธอเท่านั้น”
เทวดา : “โอ้พระเจ้า ! แต่ทำไมตัวเธอช่างนิ่มเหลือเกิน”
พระเจ้า : “ ใช่ !ตัวเธอจะต้องนิ่ม แต่ข้าก็ได้สร้างให้เธอแข็งแรงด้วยนะ ชนิดว่าท่านและใครๆ คาดไม่ถึงเลยทีเดียว ว่าเธอจะสามารถอดทดและฝ่าฟันความยากลำบากเหล่านั้นได้”
เทวดา : “เธอจะมีความสามารถในการคิดหรือเปล่า ? ”
พระเจ้า : “ไม่เพียงแต่เธอสามารถคิดไตร่ตรองสิ่งต่างๆได้แล้ว เธอยังสามารถใช้แทนเหตุผลและเจรจาต่อรองได้เป็นอย่างดีด้วยนะท่าน”
เทวดา : สัมผัสที่แก้มของสิ่งมีชีวิตนี้ “ท่าน นี่ดูเหมือนเธอจะมีรอยรั่วแล้วนะ ท่านใส่สิ่งต่างๆให้เธอมากไปหรือเปล่า”
พระเจ้า : รีบแก้ข้อกังขาของเทวดา “เธอไม่ได้มีรอยรั่วแต่อย่างใดนะท่าน น้ำที่แก้มนั้นเรียกว่าน้ำตา”
เทวดา : “ทำไมเธอต้องมีน้ำตาด้วยล่ะ ? ”
พระเจ้า :“น้ำตาบนแก้มของเธอนั้นคือวิธีการหนึ่งที่เธอแสดงออกถึงความเศร้าความสับสน ความรัก ความเหงา ความเจ็บปวดและความปีติภูมิใจ”คำชี้แจงนี้ทำให้เทวดามีความประทับใจอย่างลึกซึ้ง
เทวดา : “พระเจ้า ท่านช่างอัจฉริยะเหลือเกินท่านได้คิดถึงทุกสิ่งอย่างลึกซึ้งนัก ผู้หญิงนี้เป็นสิ่งมีชีวิตที่มหัศจรรย์ ! ”
พระเจ้า :“ช่างแท้จริงนักท่าน นี่แหละคือคำนิยามของเธอ ผู้หญิงมีความอดทนที่น่าทึ่งในสายตาของผู้ชาย เธอสามารถเผชิญกับปัญหาและรับภาระที่หนักหนาได้ เธอถือครองความรัก ความสุขและความนึกคิด เธอสามารถยิ้มได้ในสถานการณ์ที่น่าหวีดร้อง เธอสามารถเธอสามารถขับร้องได้เมื่อรู้สึกว่าอยากจะร้องไห้ เธอร้องไห้เมื่อมีความสุขและหัวเราะเมื่อเธอหวาดกลัว เธอจะต่อสู้เพื่อสิ่งที่เธอเชื่อและต่อสู้กับความไม่ยุติธรรม เธอจะไม่ยอมรับคำว่าไม่ตราบใดที่เธอเห็นว่ามีทางออกที่ดีกว่า เธออุทิศชีวิตของเธอให้กับครอบครัวเพื่อที่จะให้ครอบครัวของเธอเติบโต รุ่งเรือง ความรักของเธอเป็นความรักที่ไม่มีเงื่อนไขใดๆ เธอน้ำตาไหลเมื่อเห็นลูกๆของเธอได้รับชัยชนะ เธอมีความสุขเมื่อเห็นเพื่อนของเธอทำดี เธอรู้สึกปีติเมื่อเธอได้ยินการกำเนิดหรือการแต่งงาน หัวใจของเธอร้าวรานเมื่อญาติหรือเพื่อนสนิทได้จากไป แต่เธอยืนหยัดอย่างเข้มแข็งที่จะดำเนินชีวิตต่อไป เธอรู้ดีว่าอ้อมกอดและจุมพิตที่บริสุทธิ์สามารถเยียวยารักษาหัวใจที่ร้าวราน ได้ มีสิ่งเดียวที่เธอผิดพลาดไป นั่นคือ เธอลืมว่า...เธอนั้นมีค่ามากเพียงใด”
เราอยากให้คุณส่งผ่านบทความนี้ให้กับเพื่อนหญิงของคุณให้เธอรู้ว่าเธอมีความ มหัศจรรย์ต่อมวลมนุษย์เพียงใดและบอกเล่าให้เพื่อนชายได้รับรู้ บางทีพวกเขาอาจต้องการทบทวนความจำบ้าง