กก
กกบ่เตี้ยงตีงตายตั้งแต่ง่า ง่าบ่เตี้ยงตีงได้ตั้งแต่ใบ
อันหนึ่งกกแนนเจ้าขูลูบาบ่าว ทั้งอ่อมน้อยยังเกี้ยวกอดบ่เด
พี่อยากถามเถิงกกโกส้มกกยมเฮาเคยลอด มีผู้หักง่าชันฟันง่าเนิ้งตายเฟื้องเคิ้งลำแล้วบอ
ยำกกให้ยำเหง้า ยำเงาให้ยำกิ่ง
กกกอเหง้าวงศ์สกุลโคตร์ย่า ให้บูชาอ่อนน้อมถนอมไว้อย่าลวน
กกมิ่งแขวนกกแนนห้อยพันกันมาน่องนิแน่ง แนนของอ้ายขี่หน้าแนนน้องขี่หลัง
สาวเอยสาวตั้งแต่เจ้าเป็นสาว กกขาขาวคือปลีกล้วยถอก บาดเจ้าออกลูกแล้ว กกขาก่ำคือหำลิงโทน
เชื้อหมากต้องบ่ห่อนหล่นไกลกก แนวผมดกบ่ห่อนเป็นหัวล้าน
กิน
กินผู้เดียวงูเขียวสิเกี้ยว
ของกินบ่กินมันเน่า ของเก่าบ่เล่ามันลืม
ผู้กินกินพอฮาก ผู้อยากอยากพอตาย
เอิ้นกินแล่นใส่เอิ้นใช้แล่นหนี
ยาครูเฒ่าครองสงฆ์ครัดเคร่ง ปากและท้องบ่มีไว้เพื่อกินกินมำมำบ่คลำเบิ่งท้อง
แบ่งกันกินงูเขียวจั่งบ่เกี้ยว บ่กินผักบ่มีเหยื่อท้อง บ่เอาพี่น้องเสียหน่อเสียแนว
ยามกินบ่เฮียกยามเวียกเอิ้นใช้
ตกกะเทิน
ตกกะเทินว่าได้ปล้ำสินำฮอนคู่ซู่ง่า พร้าบ่บานขวานบ่เป้จำบ้องแม่นบ่เซา
ตกกะเทินว่าได้กำคอแก้วบ่าหวังวางให้เหล้าเฮี่ย ตกกะเทินว่าได้กำคอกะท้างบ่วางให้เขี่ยขี่ดิน
ตกกะเทินว่าได้จับคันโซ้ ลงหนองสาสาด สิฟาดให้แห้งเอาปลาต้มใส่งาย
ตกกะเทินว่าได้กำคอแฮ้งสิกำแฮงแฮงให้ฮากมันออก สิจับเน้นแก่งแก้ให้คอแฮ้งขาดคา
ตกกะเทินว่าได้ลงมือคั้นงมปลาหาเต่า เอาให้เหมิดซู่ซ้งลงให้เหมิดซู่ด้านสาแล้วจั่งสิเซา
ตกกะเทินว่าแต่ข้อยได้เจ้า ข้าวอยู่เล่าบ่ให้ต่าวตำตัก หลัวแลฟืนบ่ให้ไปดงกว้าง สาลีข้าวฮวงเดียวบ่ให้เกี่ยว สิให้ขอดอ้อมป้อมซอมถ้าแต่แต่งโต
ตกกะเทินว่าได้ลงลายม้วนบ่เป็นบุงกะให้เป็นต่า บ่เป็นกะซ่าให้เป็นข้องใส่หอย บ่เป็นกลอนเฮือนสิให้เป็นกลอนเล้า
คันบ่เป็นอนใดแท้สิถุยลุยลงให้เป็นไม้ลกไก่ คันบ่ได้แท้แท้สิยอม้วนใส่ไฟ
อันว่าโลกีย์นี้บ่มีแนวตั้งเที่ยง มีแต่ตายแตกม้างทะลายล้มเกลื่อนหาย อันว่าความตายม้างไกลกันเจียระจาก คันบ่มัมโอฆกว้างสิเทียวพ้ออยู่เลิง
สงสาร นี้เวียนตายเวียนเกิด คือมดแดงไต่อบดังเวียนแล้วคอบเลิง
คึดต่อคนตายนี้ บ่มีทางสิเห็นไง่ คือดั่งไฟมอดแล้วไผสิฮู้ปล่องไป
ความตายนี้เปิงเป็นทังโลก คันมันมาฮอดแล้วหนีได้กะบ่กลาย
ชื่อว่าความตายนี้แขวนคอทุกบาดย่าง ไผกะแขวนอ้อนต้อนเสมอด้ามดั่งเดียว
คนเฮาเฒ่าตายไปขู่ฮ่วง คือดั่งดวงดอกไม้ใบแห้งห่นเหลือง
ไผหากคองคอยถ้าคนตายว่าสิเกิด มีแต่ตายแล้วจ่อยคอยแล้วกะบ่มา
ตายดับนกเอี้ยงฝ้ายตายวายนกเอี้ยงโหม่ง ตายดับนกอี่จู้ชูแล้วจั่งแต่งดอง
แมงวันเขียวตายย้อนขี้ สาวผู้ดีตายย้อนอ่ง
ทุกข์มีเสื่อผ้าฝ่าเฮือนดีพอลี้อยู่ ทุกข์บ่มีข้าวอยู่ท้องนอนลี้อยู่บ่เป็น
อยากทุกข์ให้ไปเป็นนายคน อยากสาระวนให้เอาเมียน้อย
ทุกข์ยากฮ้ายให้ได้อยู่นำกัน กลอยมันมีจั่งค่ยอหามาเลี้ยง อ้ายนี้ทุกข์ยากฮ้ายปากก่ำกินมันหมก คันบ่กินหมกกลอยปากบ่ดำปานนี้
ทุกข์คอบปากยากคอบท้อง เคยแล้วอยู่บ่เป็น ข้าวขาดแลงแกงขาดหม้อขอกินแต่นำเพิ่น ผ้าสิห่มแพรสิตุ้มหยิบยุ้มเข้าใส่กัน
ทุกข์ให้เลี้ยงปากเกลี้ยงให้ไลหนี
ทุกข์เพิ่นบ่ว่าดีมีเพิ่นจั่งว่าพี่น้อง ลุงป้าเอิ้นว่าหลาน
ทุกข์บ่มีเสื้อผ้าฝ่าเฮือนเพกะพออยู่ ทุกข์บ่มีข้าวอยู่ท้องนอนลี้อยู่บ่เป็น
อยากทุกข์ให้เลี้ยงม้า อย่าเป็นกำพร้าให้เลี้ยงหมู
ลูกตายเสีย เมียตายจาก พรากพี่น้องหนีไปไกล ลงไปไทยค้าต่าง
ผัวเมียฮ้างป๋ากัน ไปนอนวันพรากพี่น้อง ป้องหมูน้อยลงไปขาย
พ่อแม่ตายแสนคึดฮอด บ่มีเมียกอดนอนอยู่ผู้เดียว เที่ยวทางหลงยามค่ำ ฝนตกฮำทั้งฟ้าฮ้อง ไข้เจ็บท้องบ่มียา ทุกข์ขาหีหน่อโม้
คาดทุกข์บ่หอนมีคาดมีบ่ห่อนไฮ้ คาดได้บ่หอนเสียคาดเป็นผัวเมียบ่หอนฮ้าง
อยากทุกข์ให้ค้าควาย อยากรวยให้เล่นโลก อยากโชคให้เล่นการพนัน อยากเป็นคนสำคัญให้เฮียนความฮู้ อยากได้ชู้ให้ค่อยเพียรจา