คำว่าเพื่อนมันซั่งบอบบางเหลือเกิน
หลายเดือนก่อน มีเพื่อนบ้านคนหนึ่งปรารภถึงเรื่องความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อน ยิ่งสนิทกันมาก ยิ่งละเอียดอ่อนมาก บางครั้งความสัมพันธ์ก็ขาดสะบั้นลงชนิดไม่เผาผีกัน ด้วยเรื่องเพียงเล็กน้อยผมรับฟังแล้วเฉย ๆ มิได้คิดกระไรมาก จนมาเจอเข้ากับตัวเอง นั่งคิดนอนคิดว่า เอ... ทำไมเป็นเช่นนั้น?
สิ่งที่ความสัมพันธ์อันละเอียดอ่อนกำลังเผชิญอยู่ ข้าพเจ้าเห็นว่า คงเป็น "ความคาดหวัง"ถ้าเพื่อนที่เราไม่แคร์มาก ไม่สนิทมาก แม่ม...จะทำเชรี่ยไร เลวแค่ไหน แม้จักมาทำกับเราโดยตรงก็เถิด ก็ไม่เคยทำให้เราเจ็บช้ำน้ำใจ โกรธแค้นฝังหุ่นถึงขั้นเลิกคบกันไปชั่วกาลนาน อย่างมากก็แค่เป็นฟืนเป็นไฟประเดี๋ยวประด๋าว นานหน่อยก็ลืม
แต่กับเพื่อนที่เราสนิทมาก แคร์มาก ฝรั่งเรียกว่า "My best friend" เรื่องแค่ติ๊ดส์เดียวเท่านั้นแหละ ที่เขาทำให้เรารู้สึกว่า "เขาไม่แคร์เรา" ก็เป็นเรื่อง จากการนั่งพินิจพิเคราะห์อยู่เป็นเวลานาน อาจอนุมานได้ว่ามันคงเป็นเพราะเราไป "คาดหวัง" ให้เขาเป็นอย่างนั้น อย่างนี้ ให้เขาแคร์ความรู้สึกเราอย่างนั้น อย่างนี้ ลืมนึกไปว่า คนเราทุกคนย่อมมีจุดอ่อน มีข้อเสีย ของตัวเอง เพื่อนคนหนึ่งบอกว่า คนเราแม้เรารู้ข้อเสียของตัวเองแล้ว ก็ยังยากจักแก้ไขข้อด้อยข้อเสียอันนั้น (ถ้าไม่มีเหตุร้ายแรงมาให้เปลี่ยนพฤติกรรม) บางทีก็อาจพอใจจักทำเช่นนั้นต่อไป
โดยเฉพาะคำว่า "อย่างน้อยที่สุด เขาไม่น่าจะ..... " คือเป็น minimum standard บรรทัดฐานต่ำสุดที่เพื่อนมนุษย์ (ซึ่งไม่ต้องสนิท) พึงกระทำต่อกัน (ในความคิดของเรา แต่อาจไม่ใช่ในความคิดของเขา) บ่อยครั้งทำให้เราไม่อาจให้อภัยเพื่อนคนนั้นได้ "น่าเสียดายความสัมพันธ์สมัยที่ยังดี ๆ กัน"
เขาเทียบความสัมพันธ์ที่ผูกพันกันมายาวนาน บางทีตั้งแต่สมัยประถมเป็นเด็กตัวกระจ้อยร่อย เรียนด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน เล่นด้วยกัน หัวหกก้นขวิดมาด้วยกัน กับเรื่องที่มาทำให้ผิดใจกัน มันช่างปะติ๋วเดียวชนิดแทบเทียบกันไม่ได้ แต่สำหรับ "ความคาดหวัง" มหาศาลที่เจริญเติบโตมาพร้อมกับวัยที่เพิ่มขึ้น จากเพื่อนที่คิดว่า "สนิทที่สุด" เรื่องปะติ๋วก็กลายเป็นหลาวแหลนเล่มใหญ่ทิ่มแทงหัวใจจนมิอาจมองหน้ากันได้อีกเลย
ยิ่งได้มาเห็นมิวสิคของญารินดา (ที่เพื่อนในเฟสบุ๊คโพสไว้เช่นกัน) เพลงที่ข้าพเจ้าเคยชอบ ยิ่งทำให้ภาพ "มิตรภาพที่สูญเสียไปด้วยเหตุเล็กน้อย" แจ่มชัดยิ่งขึ้น
ฉะนั้นเวลารักเพื่อนคนไหนมาก ๆ ก็โปรดระวัง "ความคาดหวัง" ของเราและเขาให้ดี บางทีมันอาจทำลายความสัมพันธ์ที่ผูกกันมาเนิ่นนาน หนักนิดเบาหน่อยก็อะลุ้มอล่วยกันไป ทำปิดตามองข้ามเสียข้าง ปิดหูทำเป็นไม่ได้ยินเสียบ้าง จักได้คบกันต่อไปนาน ๆ ไม่ต้องมานั่งร้องเพลง "แค่ได้คิดถึงก็เป็นสุขใจ"
หากไม่รักเสียแล้วก็คงไม่เจ็บ ไม่ชอบใจเสียก็คงไม่แค้น จิงมะ?
ส่วนผู้ที่เผลอเอา "ความคาดหวัง" ไปทำลายความสัมพันธ์เสียแล้ว หากเพิ่งโกรธกันไม่นาน ก็อย่ารอให้ความร้าวฉานกลายเป็นความเหินห่าง รีบง้อเขาเสียก่อนเลย อย่าไปนึกถึงเหตุการณ์นั้นว่า ใครผิด ใครถูก คิดเสียว่า ความเป็นเพื่อนนั้นหาซื้อกันตามเซเว่นอีเลฟเว่นไม่ได้ คุณค่าความผูกพันของคำว่า "เพื่อน" นั้นมีค่าเกินกว่าการมานั่งถกเถียงหาเหตุหาผลว่า ใครถูก ใครผิด ในเหตุการณ์เล็กน้อยวันนั้นมากมาย รอยร้าวเล็ก ๆ นานไปมันก็ขยายใหญ่จนไม่อาจเยียวยาได้ ไม่ควรรอเนิ่นช้าในการสมานแผลใจ ยอมกันนิดยอมกันหน่อยไม่ตายดอก แล้วจักลงเอยด้วยดี ไม่ต้องเสียมิตรภาพที่มีมานาน
ส่วนที่โกรธกันมายาวนาน ห่างเหินกันไปจนเกินเยียวยา ก็คิดเสียว่า ไม่เกินร้อยปี เราก็ตายจากกันแล้ว จักมัวขึ้งโกรธแค้นเคืองกันไปใย อายุมนุษย์นั้นสั้นนัก หมั่นให้อภัยแก่กันและกันแล้วไซร้โลกนี้จักน่าอยู่ขึ้นอีกร้อยเท่าพันทวีอภัยที่สมควรให้กันและกันมากที่สุดในยุคนี้ก็คือ...การให้อภัย มึงเสียยย