วันเสาร์, กรกฎาคม 30, 2554
bandon
มงฺคลํ อุตฺตมํ เสฏฐํ อันว่ามงคลนั้นความอุดมความประเสริฐ
พุทธองค์ทรงเทศน์ไว้ให้เฮาได้ฮ่ำเพิง 
อเสวนา จ พาลานํ อย่าได้ไปอยู่ใกล้ เป็นหมู่กับคนพาลแม่ใหญ่เอ๋ย
ชาติแต่แนวบ่ดีให้หลีกใกล้หนีเว้น ปณฺฑิตานญฺ จ เสวนา นั้น ชาติเมธาเซื้อบัณฑิตตนนักปราชญ์
ผู้ฉลาดฮอบฮู้ให้เอาเก่อกล่อมสหายพี่น้องเอย ปูชา จ ปูชนียานํ คนดีนั้นควรบูชาเอาแบบอย่าง หย่างตามหลังผู้จั่งซั่น มีแต่ได้สิบ่เสีย ปฏิรูปเทสวาโส อยู่ในเขตประเทศที่สมบูรณ์ ทั้งบุคคลและสิ่งของ ล้วนแต่แนวดีพร้อม ปุพฺเพ จ กตปุญญตา บุญคุณสร้างบารมีพร้อมพร่ำ ทำแต่ดีจั่ย ๆ ไผบ่หย่องกะซางตาม........ อตฺตสมฺมาปณิธิ จ ตั้งตนไว้หมั่นเที่ยงในความดี บ่มีใจเอนเอียงหวั่นไหวไปทางฮ้าย
ไผสิติทั้งค้ายทั้งเมืองกะบ่เงี่ยง มีแต่ตั้งเที่ยงไว้บ่ไลถิ่มฝ่ายดี พ่อใหญ่แม่ใหญ่เอย... พหุสจฺจญฺจ นี้ ได้เฮียนฮ่ำมาหลายซั่นแหล๋ว ได้สดับรับฟังใส่ใจอยู่เลิงเรื่อย สิปฺปญฺจ พร้อม มีศิลปะศาสตร์ มีวิชาชีพครบถ้วน ชำนาญพร้อมสู่ภาย วินโย จ สุกฺขิโต นั้นเพิ่นบอกว่าวินัยดี ได้ฝึกฝนอบรมตน ระเบียบงามมวลพร้อม สุภาสิตา จ ยา วาจา อันว่าความขานเว้ามีคุณธรรมล่ำค่า
เป็นของฝากจากลุ่มฟ้ามาต้อนต่อนสะเหน พ่อใหญ่แม่ใหญ่เอย.... 
มาตาปิตุอุปฏฺฐานํ บรบัติเลี้ยงพ่อแม่ของเฮา อย่าได้เฮ็ดทำแนวขวาง ให้เพิ่นเคืองคำฮ้อน
อย่าได้วาจาเว้าให้สองเขือน้ำตาหลั่ง บาปท่อฟ้าเวรกล้ำท่อแผ่นดินพุ้นแหล๋ว
ปุตฺตทารสฺส สงฺคโห มีลูกเต้าให้แอบแต่ทางที่ดี อย่าได้ฝึกเอาแต่ใจต่ำไปมันสิยาก
ตามแต่ใจเลิงเรื่อยภายลุนสิสอนยาก บอกบ่ได้เมื่อหน้าสิบ่ดี อนากุลา จ กมฺมนฺตา การงานค้างอากูรบ่แล้วทั่ว ของมันพอสิแล้วอย่าป๋าไว้ให้ยากมือ ทานํ นั้นให้เจ้าแต่งแปลงทาน ฝึกหัดจิตใจให้ปล่อยวางอยู่เลิงเรื่อย ธมฺมจริยา จ นั้นเจ้าอย่าได้ไลลาเว้น คลองธรรมพระเจ้ากล่าว ทุกค่ำเช้าให้เฮียนฮู้เฮ็ดนำ
ทุกค่ำเช้าให้ตั้งอยู่ในธรรม สุจริตซื่อตรงซั่วซีวันเมี้ยน ญาตกานญฺจ สงฺคโห นั้น อย่าพากันขี่ถี่ พุ้นแม่นพี่นี้แม่นน้อง ปองดองฮักแก่น
ถึงยามทุกข์ยากแค้นให้เพียรซ่วนซอยกัน อ้ายน้องเอย... 
อนวชฺชานิ กมฺมานิ เวียกเฮ็ดสร้างบ่ให้มีโทษกับไผ กิจขัดงามโทษบ่มีพอน้อย อารตี วิรตี ปาปา นั้น บ่มีกรรมสร้างก่อ บาปท่อก้อยเพียรเว้นหลีกไกล มชฺชปานา จ สญฺญโม ของเมานั้นมีโทษนานา สารพันบ่ฮอนหามากิน สูบดมอมเคี้ยว
มันสิพาเฮาล่มตกจมเป็นทาส ออกบ่ได้กะผองเฒ่าแก่ตาย อปฺปมาโท จ ธมฺเมสุ ตั้งใจหมั่นบ่ประมาทเผลอเลอ มีสติอยู่สู่ยามมวลพร้อม
ถนอมใจไว้ในครองพุทโธวาท บ่ประมาทท่อก้อย ธรรมพระเจ้าเพิ่นสั่งสอน คารโว นั้น ให้เจ้าฮู้จักอ่อนน้อมเคารพย่ำแยง แสดงถึงกิริยาบอกค่าคุณควรฮู้
บุคคลพร้อมกิจการต่าง ๆ ฮู้จักคุณค่าพร้อมถนอมไว้สู่ภาย ออกจากหั่น มีคำว่า
นิวาโต อย่าได้โว ๆ เสียงเหลื่อนทั้งค้าย
ให้เจ้ายอมือไหว้แสดงความนบนอบ หมอบ ๆ เข้าหัวสิเท้าง่ายางอ้ายน้องเอย..... สนฺตุฏฺฐี นั้น ให้มีความสันโดษ อย่าสิโพดแต่ยากได้ จนทำให้ฮ่วนเฮ
ให้เจ้าพอใจพร้อมในสิ่งที่เฮามี ให้มีความยินดีแต่สิ่งของที่เฮาได้
มันสิพาทำให้จิตใจเฮาม่วนซื่น สุขยิ่งล้ำธรรมฮ้อนบ่ฮ่อนมี นอกจากนี้ยังมีคำว่า กตญฺญุตา ให้ฮู้จักบุญคุณ อย่าได้ลืมไลหลีกเว้น
ชื่อว่าความดีนั้นกตัญญูเป็นเครื่องบอก นอกจากนี้บ่เหลือไว้ให้ส่วนดี ต่อจากนี้มีคำว่าเป็นคาถา กาเลน ธมฺมสฺสวนํ ให้หายามฟังธรรม ขูดเกาสนิมฮ้าย
ในหัวใจเฮาหมองเศร้า หย่อนว่าเฮาบ่ฉลาด บ่อาจสุขอยู่ล้วน สนิมหุ่มห่อใจเจ้าเอย เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ อันนี้แหล๋วคือมงคลแท้ แนวอุดมทั้งประเสริฐ
บ่มีไผสิมาส่งให้เสริมให้เฮาได้ดังกล่าวขานพี่น้องเอย....
มีแต่เขามาต้ม ตั่วเอาเงินคนโง่ พาโลหลอกพี่น้อง ได้กินแล้วกะแซวกะแซวหนีซั่นแหล๋ว...
เขาพุ้นตี๋เป็นผู้ได้ ทั้งเสน่ห์ทั้งมงคล ได้ทั้งเงินทั้งทองของขาว แล้วหอบคืนเมือบ้าน
เป็นต๋ะสงสารหน้า อวิชชามาหุ่มห่อไทยเฮานอ ซางมาตั่วหลอกล้อ บ่กลัวหย้านบาปเวรแท้แหล๋ว....
ขนฺติ จ ว่านั้น เพิ่นบอกว่าให้อดทน ทั้งการงานหนักเบาแดดฝนให้ทนกลั้น
ทนทั้งกายใจพร้อมขมเข็มเคียดด่า หวานและส้มให้ชวนชมได้สู่ภายพี่น้องเอย.....
โสวจสฺสตา นั้นให้เจ้าเป็นคนเว้าง่าย อย่าได้เฮ็ดอึ่งตึ่งคือหม้อบ่สาง
สมณานญฺจ ทสฺสนํ การได้เห็นได้ใกล้กับท่านผู้มีศีล ผู้สงบกายใจเฮ็ดให้เฮาหายฮ้อน กาเลน ธมฺมสากจฺฉา นั้น สนทนาในเรื่องดีงามตามโอกาส เฮ็ดให้เฮาฉลาดฮู้ในเรื่องที่กล่าวจา 
เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ อันนี้แหล๋วคือมงคลอันประเสริฐ ให้เจ้าจำจื่อไว้ธรรมพระเจ้าสั่งสอนท่านเอย....
อีกอันหนึ่งคาถาว่า ตโป จ ให้เจ้ามีความเพียรแผดเผาอูดรนความฮ้าย
บังคับกายใจพร้อมบ่ตามใจมวลกิเลส อันนี้วิเศษแท้จำไว้อย่าสิลืม พรฺหมฺจริยญฺจ พร้อม ให้เจ้าประพฤติพรหมจรรย์ ฮู้ควบคุมทางกายระหว่างยามที่ควรเว้น
ทำตนให้เป็นคนผู้ประเสริฐ เฮ็ดจั่งซั่นเขาสิเอิ้นว่าพรหม อริยสจฺจานทสฺสนํ ความจริงแท้อยู่เหนือผลเหนือเหตุ เห็นแจ่มแจ้งจริงแท้สู่อัน
ฮู้ว่าทุกข์แท้ พร้อมทั้งเหตุของมัน ฮู้อาการของความดับ มอดลงของความฮ้อน
ฮู้จักถอนตนขึ้นตามทางอันประเสริฐ อันนี้เลิศแท้ ๆ จบสิ้นบาปเวร พ่อใหญ่แม่ใหญ่เอย... นิพฺพานสจฺฉิกิริยา เฮ็ดนิพพานให้แจ้งคือความทุกข์มันดับหาย
อยู่เหนือตายเหนือเป็นบาปเวรจบสิ้น อยู่เหนือดินเหนือฟ้าเหนือดาราน้อยใหญ่
มอดดวงไฟที่ลุกไหม้ในใจเจ้าสิอยู่เย็น บ่แม่นนิพพานเล่น ๆ ที่เขามาหลอกเอาเงิน
ว่าสิพาไปทัวเมืองนิพพาน สู่สถานเมืองแก้ว โอ้ย....แวววาวเหลื่อมตามตายแต่ทางนอก ซอกแซกซอนหนอนน้อยหม่นอยู่ในพ่อใหญ่เอย...
ต่อไปฮั่นเพิ่นเอิ้นว่า ผุฏฺฐสฺส โลกธมฺเมหิ จิตฺตํ ยสฺส น กมฺปติ
บ่มีใจเอี่ยนโอนหวั่นไหว ต่อคำยอหย่อง นินทาพร้อมสรรเสริญกะคือเก่า
บ่มีหมองหม่นเศร้า เสมอด้ามดังแผ่นดิน อโสกํ ว่านั้นจิตบ่มีโสกี มีแต่ความสงบเย็นอยู่เหนือความเศร้า วิรชํ พร้อมจิตบ่มอมเกือกขี้ฝุ่น มีแต่ใสจั่งแก้วเบิดแล้วขี้ฝุ่นใจ เขมํ ซ่ำ จิตอยู่เกษมสรร เบิดปัญหาชีวิตยอดมงคลแท้
ความเพิ่นวาจาต้านขานลงโค้งอ่วย ว่า เอตาทิสานิ กตฺวา สพฺพตฺถมปราชิตา สพฺพโสตฺถึ คจฺฉนฺติ ตนฺเตสํ มงฺคลมุตฺตมนฺติ .
นรชนพร้อมฝูงหมู่เทวา ให้เฮ็ดนำทำตามที่ว่ามาเบิดเกลี้ยง
ย่อมบ่มีสูญเสี่ยงอัปปราชัยไปทุกที่ ความสวัสดีเที่ยงแท้ มงคลพร้อมทุกสถานอ้ายน้องเอย............
คึดฮอดน้องหลาย..ยามเดือนหงายได้แนมเบิ่ง 
คันเจ้าไรลืมลืมเลี้ยว..ปั้นเข้าเหนียวเคยจ้ำป่น 
Bangkok Time
